„Mój debiut w Projekcie RNS „- relacja Bernadety

Mój debiut w projekcie Niepełnosprawni w górach – Razem na Szczyty23-24 lipca 2016 r. –  wyprawa na Kłodzką Górę i spływ Nysą Kłodzka. .Kilka słów, bo nie mogę przestać się uśmiechać do swoich myśli, do wszystkiego, co było moim udziałem w tych dniach.O projekcie dowiedziałam się w Karpaczu, w moim ukochanym, zaprzyjaźnionym
hostelu Krokus. Dowiedziałam się i poznałam aktywnych uczestników i wolontariuszy wyjazdów. Nie ma mowy o przypadku:-)Choć nasze spotkanie było zupełnie przypadkowe (nie znaliśmy się wcześniej), ot jak to goście w hostelu
Od zawsze marzyłam, żeby móc chodzić po górach, cieszyć się nimi i sycić wszystkimi zmysłami, tylko jak???? skoro mam znacznie ograniczoną, upośledzoną sprawność ruchową w nogach. Ciężko mi chodzić, zupełnie nie mam
z kim pójść w góry etc. I nagle dowiaduje się, że to, co ja uważałam za bariery nie do przejścia nie są żadnymi barierami. Są ludzie, którzy pomogą mi spełniać górskie marzenia. Razem z wolontariuszami, wolontariuszami o
wielkim sercu, empatii i otwartości, przy ich wsparciu i oparciu, mogę pójść w góry, ja i inni niepełnosprawni. Całą trasę przebyć wesoło,bezpiecznie, stosownie do moich potrzeb i możliwości. Wystarczy wysłać zgłoszenie, żeby przekonać się jaka, to frajda-  teraz już to wiem!
Potwierdziłam uczestnictwo w wyprawie, jednak jechałam na nią z duszą na ramieniu. Dosłownie sparaliżowana strachem, że się nie odnajdę w nowej grupie, gotowa uciekać z krzykiem etc., ale znam  siebie i wiedziałam, że będę
żałować, jak nie spróbuję, jak nie sprawdzę, czy dam radę. Zacisnęłam zęby, żeby nie zmarnować takiej szansy pójścia w góry, kontaktu z naturą i poznania nowych osób, to było silniejsze niż wszystkie moje strachy i obawy.
Razem na szczyty! Dałam radę! Ja.

Nie da się opisać, jakie to fantastyczne uczucie tak sobie podreptać w góry i płynąć pontonem, i cała reszta, przy moich ułomnościach. Polecam wszystkim i zachęcam!
To naprawdę jest wyprawa na szczyty, dosłownie i dla mnie samej! Już nic nie jest i nie będzie takie samo, powolutku, w moim tempie świat stoi przede mną otworem Za to, że jesteście, za to co robicie wielkie ukłony, podziękowania i dużo więcej!!!!!